یکی از متعلقات زنا، استعمال عطر زنان برای نامحرم و یا در محیطهای عمومی می باشد. استفاده از عطر برای زنان در محیط خانه و برای محارم و یا در محیطهای زنانه مشروع می باشد ولی اگر بوی این عطر به مشام نامحرم برسد، نوعی زنا برای زن محسوب می گردد.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:

«ایما امْرَئَةٍ استَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ عَلی قَوْمٍ لِیجِدُوا مِنْ ریحِها فَهِی زانیةٌ»[1]

هر زنی عطر بزند و بر گروهی عبور کند تا از عطرش به مشام آنها برسد، زنا کار است.

و به همین خاطر مطرود درگاه رحمت الهی است.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:

«ای إمْرَئَةٍ تَطَیبَتْ ثُمَّ خَرَجَتْ مِنْ بَیتِها فَهِی تُلْعَنُ حَتّی تَرْجِعَ الی بَیتِها مَتی رَجَعَتْ»[2]

هر زنی که خود را به عطر خوشبو کرده و از خانه اش بیرون رود، پیوسته مطرود رحمت الهی است تا اینکه به خانه بازگردد هر چند که بطول انجامد.

عطور پسندیده برای زنان عطری است که بوی آن ناپیدا ولی رنگ آن آشکار باشد، البته به طوری که آن را برای مردان نامحرم استعمال نکنند.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:

«طیبُ النِّساءِ ماظَهَرَ لَوْنُهُ وَخَفِی ریحُهُ، وَطیبُ الرِّجالِ ماظَهَرَ ریحُهُ وَخَفِی لَوْنُهُ»[3]

عطر زنان بی بو وبا رنگ است( همانند انواع کرم های بی بو، رژ لب، مداد.. ..) و عطر مردان بودار و بی رنگ می باشد.

همان طورکه از حدیث آغاز بحث متوجه شدیم، هر عضوی از اعضای بدن به نحوی مرتبط به مسائل جنسی است، چنین ارتباطی اگر در غیر مصادیق مشروع محقق شود زنای همان عضو تلقی می گردد، چراکه هر عضوی بهره ای از زنا دارد.

قال الباقر و الصادق علیهما السلام:

«ما مِنْ احَدٍ الّا وَهُوَ یصیبُ حَظّاً مِنَ الزِّنا؛ فَزِنَا العَینَینِ النَّظَرُ، وَ زنَا الْفَمِ القُبْلَةُ، و زنَا الْیدَینِ اللَّمْسُ، صَدَّقَ الْفَرْجُ ذلک اوْ کذَبَ»[4]

کسی نیست مگر اینکه هر عضوش بهره ای از زنا دارد، زنای چشمان نگاه و زنای دهان بوسه و زنای دستان لمس است. چه به زنای آلت جنسی بینجامد یانه.


پی نوشت ها:
[1] سنن ابن ماجه- جلد 8- صفحه 153.
[2] عقاب الاعمال- صفحه 590.
[3] وسایل الشیعه- جلد 1- صفحه 444.
[4] وسایل الشیعه- جلد 14- صفحه 138.

منبع: حوزه نت